Raglan, Taranaki, Wellington ---> zuidereiland
Door: Laurens
Blijf op de hoogte en volg Laurens
27 Maart 2009 | Nieuw Zeeland, Wellington
Hallo allemaal,
Ik zit in Wellington op het moment dat ik dit typ, te city-hoppen om dan maandag de ferry naar het Zuider-eiland te pakken.
Na Raglan was het toch efkes aanpassen om terug rond te trekken en eigenlijk trug het echte reisgevoel weer te ervaren. Samen Met een Ier, Lenny, duidelijk te zien op de foto's van WOMAD op Facebook, ne supergierder ni gewoon. Onder weg naar taranaki, zuidwest kust, checkten we iedre dag de golven om toch maar ff te kunnen surfen. Maar de goden waren ons niet gunstig gezind, de oceaan zo plat als ne pannekoek en dat weken aan een stuk. Soms gaf dat toch een gevoel van frustratie, zeker als je je de 'surfhighway 45' helemaal afrijdt lang al die prachtige stranden.
Twee weken geleden was er dan het WOMAD- festival, perfect vergelijkbaar met het sfinx festival in Boechout. Groepen vanover de hele wereld, een super gelaten sfeer, volk van alle slag, bier, en super zomers weer, gewoonweg Perfecto!!
De set-up was fenomenaal: Het Brooklyn park in New-Plymouth, een van de mooiste parken in Nieuw- Zeeland. De Main-stage volledig omgeven door water in een groene omgeving, spectaculair!
Na WOMAD, nog steeds geen rimpeltje op de oceaan, bale!
Het ganse gebied, taranaki, is genaamd naar de gelijknamige vulkaan die pal in het midden van het schiereiland zo'n 2500 m de hoogte insteekt. Een uitdaging van formaat, dus een tocht naar de top kwam als een onvermijdelijke missie op ons af. De klim was letterlijk bangelijk. Soms had je het gevoel dat je terug naar beneden ging vallen, zo steil, soms echt wel slikken, te bedenken dat er in de afgelopen decennia zo'n 60 mensen het er niet levend vanaf hadden gebracht. Boven was het steenkoud, er stond een strakke wind maar bovenal
het zicht was adembenemend, het euforische gevoel van een overwinning. De tocht wordt geschat op 8u in totaal, (nu ff stoefe) wij deden het in 6u. Lenny had waarschijnlijk iets teveel bonen gegeten den avond ervoor, dus het tempo lag nogal hoog. Den dag erna kwam het logische gevolg, volledige verzuring van het onderlijf, ik voelde me psies een oud manneke van 80 jaar.
De ene berg lag nog fris int geheugen of de volgende stond al te wachten om bedwongen te worden. Twee dagen na Mt. Taranaki stond onze neus gericht op Tongariro National Park, zo'n 150 km naar het oosten. Het gebied wordt beheerst door drie vulkanen, waarvan er eentje zo'n 12j geleden nog uitbarstte. De tocht, Tongariro Crossing, de meest populaire in Nieuw-zeeland, was duidelijk van minder zwaar kaliber als die in Taranaki. De beentjes waren toch nog nie volledig gerecupereerd maar ik wou en zou de tocht volledig uitwandelen. Prachige beelden als resultaat, check facebook.
Achteraf voelde ik me natuurlijk supervoldaan!!!
Na de crossing was het afscheid van lenny naderbij gekomen. Met hem had ik drie supertoffe weken beleefd, gelachen en afgezien :).
In Tongariro NP scheidden onze wegen en reed ik richting Wellington waar ik gisteren aankwam. Daar had ik afgesproken met Michael, leren kennen op WOMAD, die me in contact zou brengen met enkele, jawel, Belgen, 'Brusseleers'. Een ervan woont en werkt hier in Wellington en heeft ondertussen me een gratis slaapplaats aangeboden en seffens is er nen diner bij hem thuis. Mijn broodje is hier gebakken.
Morgen is het hier in Nieuw Zeeland Earth Hour, ik weet nie of ze daar in Belgie aan meedoen maar hier is het in ieder geval een groot event. Het licht gaat in gans het land uit van half negen tot half tien en dat als eerste in de wereld, woohuuw
Het volgende grote item op het programma is den overtocht naar het zuidereiland. Ik kijk er super hard naar uit!!
Zo da was den boterham voor deze keer,
Greetings from wonderland,
Ciao,
Laurens
PS: wees niet terughoudend en overhaal uzelf om een stevige roddel of WJD door te sturen!!
Ik zit in Wellington op het moment dat ik dit typ, te city-hoppen om dan maandag de ferry naar het Zuider-eiland te pakken.
Na Raglan was het toch efkes aanpassen om terug rond te trekken en eigenlijk trug het echte reisgevoel weer te ervaren. Samen Met een Ier, Lenny, duidelijk te zien op de foto's van WOMAD op Facebook, ne supergierder ni gewoon. Onder weg naar taranaki, zuidwest kust, checkten we iedre dag de golven om toch maar ff te kunnen surfen. Maar de goden waren ons niet gunstig gezind, de oceaan zo plat als ne pannekoek en dat weken aan een stuk. Soms gaf dat toch een gevoel van frustratie, zeker als je je de 'surfhighway 45' helemaal afrijdt lang al die prachtige stranden.
Twee weken geleden was er dan het WOMAD- festival, perfect vergelijkbaar met het sfinx festival in Boechout. Groepen vanover de hele wereld, een super gelaten sfeer, volk van alle slag, bier, en super zomers weer, gewoonweg Perfecto!!
De set-up was fenomenaal: Het Brooklyn park in New-Plymouth, een van de mooiste parken in Nieuw- Zeeland. De Main-stage volledig omgeven door water in een groene omgeving, spectaculair!
Na WOMAD, nog steeds geen rimpeltje op de oceaan, bale!
Het ganse gebied, taranaki, is genaamd naar de gelijknamige vulkaan die pal in het midden van het schiereiland zo'n 2500 m de hoogte insteekt. Een uitdaging van formaat, dus een tocht naar de top kwam als een onvermijdelijke missie op ons af. De klim was letterlijk bangelijk. Soms had je het gevoel dat je terug naar beneden ging vallen, zo steil, soms echt wel slikken, te bedenken dat er in de afgelopen decennia zo'n 60 mensen het er niet levend vanaf hadden gebracht. Boven was het steenkoud, er stond een strakke wind maar bovenal
het zicht was adembenemend, het euforische gevoel van een overwinning. De tocht wordt geschat op 8u in totaal, (nu ff stoefe) wij deden het in 6u. Lenny had waarschijnlijk iets teveel bonen gegeten den avond ervoor, dus het tempo lag nogal hoog. Den dag erna kwam het logische gevolg, volledige verzuring van het onderlijf, ik voelde me psies een oud manneke van 80 jaar.
De ene berg lag nog fris int geheugen of de volgende stond al te wachten om bedwongen te worden. Twee dagen na Mt. Taranaki stond onze neus gericht op Tongariro National Park, zo'n 150 km naar het oosten. Het gebied wordt beheerst door drie vulkanen, waarvan er eentje zo'n 12j geleden nog uitbarstte. De tocht, Tongariro Crossing, de meest populaire in Nieuw-zeeland, was duidelijk van minder zwaar kaliber als die in Taranaki. De beentjes waren toch nog nie volledig gerecupereerd maar ik wou en zou de tocht volledig uitwandelen. Prachige beelden als resultaat, check facebook.
Achteraf voelde ik me natuurlijk supervoldaan!!!
Na de crossing was het afscheid van lenny naderbij gekomen. Met hem had ik drie supertoffe weken beleefd, gelachen en afgezien :).
In Tongariro NP scheidden onze wegen en reed ik richting Wellington waar ik gisteren aankwam. Daar had ik afgesproken met Michael, leren kennen op WOMAD, die me in contact zou brengen met enkele, jawel, Belgen, 'Brusseleers'. Een ervan woont en werkt hier in Wellington en heeft ondertussen me een gratis slaapplaats aangeboden en seffens is er nen diner bij hem thuis. Mijn broodje is hier gebakken.
Morgen is het hier in Nieuw Zeeland Earth Hour, ik weet nie of ze daar in Belgie aan meedoen maar hier is het in ieder geval een groot event. Het licht gaat in gans het land uit van half negen tot half tien en dat als eerste in de wereld, woohuuw
Het volgende grote item op het programma is den overtocht naar het zuidereiland. Ik kijk er super hard naar uit!!
Zo da was den boterham voor deze keer,
Greetings from wonderland,
Ciao,
Laurens
PS: wees niet terughoudend en overhaal uzelf om een stevige roddel of WJD door te sturen!!
-
27 Maart 2009 - 08:51
Anneleen:
Hey Broer,
De foto's op facebook zijn gigantisch! Daar op den top van diën berg moete toch écht een enorm gevoel van vrijheid hebben!
Uw haar is wel hard veranderd van kleur hè! Als het zo blijft voortgaan dan komde blond terug. :-)
Geniet nu maar eventjes van het gezelschap van de Belgen, kwestie van gewoon nog eens ff nederlands te kunnen spreken. :-)
Dikke dikke kus van je zus XXX
-
27 Maart 2009 - 11:23
Veerle:
Jow laurens!!
Ik zit hier achter m'n bureauke ff middagpauze te nemen... ik droom wel wat weg (al is m'n job als justitieassistent toch ook best een droomjobke ;) )
Ik heb vorige week voor eerste keer gesnowboard, het lukte best aardig, dus neem mij in't vervolg ook maar mee hehe.
Groetjes
Verletta xxx -
27 Maart 2009 - 19:48
Marjan:
Het gaat u nog altijd goed af precies, daar ben ik heel blij om!
Een wist-je-datje dat je waarschijnlijk al wel via facebook vernomen hebt: Marjan en Steven hebben een pracht van een dochtertje op de wereld gezet! 't Is echt een schatje!
Geniet er daar nog van!
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
